Assignment ชิ้นสุดท้าย ตามหารุ่นพี่ Idol สถาปนิก ที่จบสถาปัตย์จากลาดกระบัง
ทำให้ฉันมาคิดดูว่า Idol สำหรับฉันเป็นยังไง ฉันอยากจะเดินหน้าไปทางไหนกันแน่
แล้วฉันก็ได้รู้ว่าฉันสนุกที่สุดกับการทำอะไรในคณะ คำตอบก็คือ ฉันชอบที่จะคิด
ฉันเริ่มตามหารุ่นพี่ไปเรื่อย ๆ แต่เหมือนฟ้าบันดาล สวรรค์เป็นใจ ทำให้ฉันไม่ได้สัมภาษณ์ใครเลยจากการติดต่อรุ่นพี่กว่า 10 คน
จนกระทั่ง อ.ธีร์ ได้โทรมาแนะนำรุ่นพี่คนหนึ่งให้ฉันได้รู้จัก ซึ่งรุ่นพี่คนนี้ทำงาน ในแนวทางที่ฉันสนใจ
รุ่นพี่คนนี้ชื่อ พี่จ๋า ค่ะ
เมื่อได้สัมภาษณ์แล้ว ทำให้ฉันรู้ว่า พี่จ๋าเป็นคนทำงานที่ใส่ใจในรายละเอียด และมีความสุขกับการเป็นรูปเป็นร่างของไอเดีย
ฉันชื่นชมคนที่มีความสุขกับการทำงานมากค่ะ :)
นอกจากนี้ตอนแรกที่เห็นพี่จ๋า ก็อดคิดไม่ได้ว่านี่อายุห่างกว่าฉัน 10 ปีจริงเหรอ? ทำไมหน้าเด็กจัง ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็อยากจะทำงานแล้วก็วิ้งๆ แบบพี่จ๋าบ้างค่ะ
ตามตารางแล้ว วันนี้ฉันมีนัดกับพี่จ๋าเวลาประมาณ 16.00 น. - 17.00 น. ที่ร้านกาแฟวาวี แต่เนื่องจากการจัดการเวลาที่ผิดพลาดทำให้ฉันถึงที่หมายเร็วไปหน่อย เลยทำให้ฉันได้สัมภาษณ์พี่จ๋าเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย
ฉันได้รับการแนะนำให้รู้จักพี่จ๋า จากอ.ธีร์ ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ของฉัน ขอขอบคุณอาจารย์มา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ :)
พี่จ๋า มีชื่อว่า ปทมพร เขจรนันทน์
ตอนเลือกคณะนั้น ทั้งอันดับ 1 และอันดับ 2 พี่จ๋าเลือก สถาปัตย์ สถาปัตย์ ทั้งคู่ เป็นการเลือกที่ตั้งใจและแน่วแน่มาก :)
พี่จ๋าเข้าเรียนสถาปัตย์ลาดกระบังในปี 37
และในตอนนี้ พี่จ๋าทำบริษัทอยู่กับอาจารย์ธีร์ ชื่อบริษัทคือ let's design
ปัจจุบันพี่จ๋าทำงานออกแบบเป็นหลัก คือเป็นสถาปนิกที่ทำทั้งสถาปัตย์หลัก แล้วก็ทำอินทิเรียด้วย
ฉัน : พี่จ๋าคิดว่าอะไรคือสิ่งสำคัญของการทำงานตรงนี้คะ
พี่จ๋า : พี่คิดว่า หนึ่งก็คือใจรัก สองก็ต้องแบบแสวงหาความรู้ คืออะไรมันมาใหม่ๆ ตลอด เอาใจใส่กับมัน แล้วก็อดทนน่ะ เพราะที่เราเรียนมามันเป็นเหมือนพื้นฐานไง ในการประกอบวิชาชีพ พอมาประกอบวิชาชีพจริงๆแล้วมันอาจจะแบบ มากมายกว่าที่เราเรียนเยอะ ต้องมาค่อยๆเรียนรู้มัน
ฉัน : คือเหมือนแบบจบไปก็ต้องมาเรียนใหม่อีกครั้งใช่มั้ยคะ
พี่จ๋า : ใช่ค่ะ ประมาณนั้นเลย
ฉัน : ขอให้พี่จ๋ายกตัวอย่างผลงานที่เป็นตัวอย่างที่ดีอ่ะค่ะ ในแง่ที่พี่จ๋าภาคภูมิใจน่ะคะ
พี่จ๋า : คือถ้าเป็นงาน Tect พวกบ้านอะไรอย่างนี้ พี่ก็จะชอบหมด มันเหมือนเราวาดในกระดาษ แล้วก็ไปรอดูหน้างานจริงอะไรอย่างเงี้ย
ฉัน : คือพี่จ๋าออกแบบด้วยแล้วก็ไปดูหน้างานด้วยเหรอคะ
พี่จ๋า : อื้อ (ขยันนะเนี่ย) คือไปดูแล้วมันแบบ ไอ้ที่เราเรียนมานี่มันแบบ น้อยมากน่ะ ที่เราเรียนในมหาลัยน่ะ มันเหมือนแค่ 20% กว่าจะเสร็จงานจริงน่ะ มันต้องประกอบกันเยอะมาก
ฉัน : ก็คือเหมือนเราเป็นส่วนหนึ่งของงาน แต่เราทำให้มันเกิดขึ้นจริงใช่มั้ยคะ
พี่จ๋า : อืมม
งานส่วนหนึ่งของพี่จ๋าค่ะ :)
ฉัน : ตอนเด็กๆพี่จ๋าชอบเล่นอะไรรึเปล่าคะ (เล่นอะไร?) แบบ บ้านจาจา อะไรอย่างนี้อ่ะค่ะ
พี่จ๋า : ไม่เลย (จริงเหรอ) อืมม
ฉัน : อ้าวงั้นตอนเด็กๆชอบทำอะไรอ่ะคะ
พี่จ๋า : ก็ชอบวาดรูปธรรมดา ตอนเอนท์ติดพี่ก็ไม่รู้หรอก ว่าสถาปัตย์นี่มันขนาดไหน พี่ก็คิดว่ามันออกแบบบ้านธรรมดา ปรากฎว่า ตอนปี 1 ก็ออกแบบบ้านเสร็จแล้วไง พอขึ้นปีต่อๆไปก็มีแบบ ออกแบบโรงพยาบาล พี่ก็ อ้าว มีด้วยเหรอ เพิ่งรู้ตอนเรียน
ฉัน : ฝ้ายตอนแรกก็ชอบวาดรูป ก็เลือกเลยคณะนี้ พอเข้ามาฝ้ายก็ เอ่อ หืมม?
พี่จ๋า : แล้วยิ่งตอนทำงานจริง มีทั้งเรื่องกฎหมายทั้งวิศวะ อะไรอย่างเงี้ย ต้องรู้บ้างน่ะ ไม่งั้นลูกค้าก็ถามๆๆ มันมากยิ่งกว่าตอนเอนท์อีกน่ะ
ฉัน : แล้วโดยมากจะเจออุปสรรคอะไรบ้างคะ
พี่จ๋า : ก็.. ส่วนใหญ่จะเหมือนกับว่า เรียนรู้น่ะ การดีลกับลูกค้า แล้วก็เรื่องหน้างาน ที่เราไม่มีประสบการณ์ บางทีเราเขียนแบบไม่เคลียร์ ไปหน้างานก็มีเรื่องดีลกับผู้รับเหมา ผู้รับเหมาก็อาจจะดูแบบเราแล้วไม่เคลียร์ เราก็ต้องคอยอธิบาย บางสิ่งเราก็ยังไม่รู้จริงๆ มันก็จะมีปัญหาหน้างาน แล้วก็เรื่องลูกค้า ความต้องการของลูกค้า ลูกค้าแต่ละคนก็จะไม่เหมือนกัน มันก็ต้องคอยดู แบบจิตวิทยาอะไรอย่างนี้
ฉัน : แล้วพี่จ๋าคิดยังไงกับจรรยาบรรณวิชาชีพคะ
พี่จ๋า : แบบไม่ควรทำผิดกฎอะไรอย่างนี้เหรอ?
ฉัน : ก็คือคิดยังไงกับแต่ละข้อที่เค้าเขียนมา รู้สึกว่ามันล้าสมัยบ้างหรือเปล่า
พี่จ๋า : เช่นอะไรบ้างอ่ะคะ
ฉัน : ก็มีเช่น ควรซื่อสัตย์ ไม่ควรแอบอ้างไอเดียของคนอื่นมาเป็นของเราประมาณนี้
พี่จ๋า : พี่เชื่อนะ.. พี่เชื่อว่าอย่างนั้น มันควรจะเป็นอย่างนั้น คือแบบเราคิดมา มันก็ผ่านขั้นตอนมาเยอะแยะก่อนจะเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสก้อนนึง คือมันไม่ใช่แค่สี่เหลี่ยม มันมากกว่านั้น
ชีวิตจริงก็จะมีคนทำแหละ หรือว่าลูกค้าบางคนเค้าก็จะคิดแบบ สิ่งที่เค้าเอาไปเค้าไม่ได้ก็อปปี้ของเรานะ เค้าเอาไปเปลี่ยนแปลงนิดๆหน่อยๆ แต่จริงๆมันก็ไม่ใช่ไง มันก็มาจากของเราไง
งานส่วนหนึ่งของพี่จ๋าค่ะ :)
ฉัน : พี่จ๋ามีความคิดเห็นยังไงกับการออกแบบเพื่อสิ่งแวดล้อมบ้างคะ
พี่จ๋า : พี่คิดว่าก็ดี ยิ่งพี่ทำงานกับธีร์ อะไรอย่างนี้ ธีร์เค้าเป็นอาจารย์ เค้าก็จะคำนึงเรื่องนี้สูงมาก เราก็ฟังเค้า บางอย่างในชีวิตจริงมันก็ยากน่ะ ที่จะทำให้มันเป็นอย่างนั้นได้ 100% แต่เราก็ฟังเค้า ฟังแนวความคิดเค้า แล้วก็มาพยายามปรับให้มันใช้ได้จริง
ฉัน : ใช่ค่ะ อาจารย์ธีร์เน้นเรื่องนี้มาก เหมือนช่วงหลังจะยิ่งเน้นมากกว่าเดิม
พี่จ๋า : ธีร์ ปูรณ์ อะไรอย่างเงี้ย เน้นอยู่แล้วไง พวกนี้เค้ามาทางนี้ แต่เวลาพี่ฟังมันเหมือนเป็นทฤษฎี แต่ชีวิตจริงอาจจะไม่ได้ 100%
ฉัน : อันนี้พี่จ๋าทำบริษัทกับอาจารย์ธีร์ใช่มั้ยคะ แบ่งงานกันยังไง
พี่จ๋า : เหมือนธีร์เป็นคอนเซ้าท์น่ะ ส่วนพี่เน้นออกแบบ
ส่วนตัวชอบงานชิ้นนี้มากเลยค่ะ น่ารักมากอ่ะ!
ฉัน : พี่จ๋ามีอะไรอยากฝากถึงรุ่นน้องบ้างคะ
พี่จ๋า : ก็.. ให้ตั้งใจเรียน แล้วก็ไม่ใช่เฉพาะดีไซน์ คอน คอนสตรัคชั่นเนี่ย สำคัญ แล้วก็วิชาอื่นๆ อย่างตอนพี่เรียนพี่ก็ชอบดีไซน์ แต่จริงๆแล้วมันสำคัญในทุกๆวิชา แล้วก็การรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น มันเป็นเรื่องที่สำคัญในชีวิตจริงมากนะ ไม่ใช่ว่าเราชอบแบบนี้ แบบนี้ของเราถูก ความสวยงามมันไม่มีถูกต้องนะ มันมีแต่ว่าเหมาะสมกับคนนี้รึเปล่า เหมาะสมกับลูกค้าเจ้านี้หรือเปล่า รวมถึงเรื่องเปิดใจให้กว้าง แล้วก็มีอุปสรรคอะไร คิดไม่ออก นู่นนี่ ให้พยายามคิดว่า กรอบที่เราได้มามันคือให้เราแก้ปัญหา อย่าคิดว่าทำไมอาจารย์ให้เราทำแบบนู้นแบบนี้ จริงๆมันคือสร้างกรอบในชีวิตจริง ถ้าเราแก้ปัญหามันได้ เราก็จะบรรลุไปอีกขั้นหนึ่ง (เหมือนเราเป็นคนแก้ปัญหาใช่มั้ยคะ) ถูก ใช่ เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ สถาปนิกเนี่ย ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างที่เราอยากทำ 100% ก็ให้คิดว่ายิ่งมีกรอบยิ่งสนุกไง เราก็แก้ๆๆ ถ้าไม่มีกรอบเราก็ไม่มีอะไรให้แก้
ฉัน : ก็เนี่ย อาจารย์บอกเหมือนกันค่ะ ว่ากรอบหรือกฎที่เจอในคณะเนี่ย มันน้อยกว่าที่จะออกไปเจอในชีวิตจริงมากนัก
พี่จ๋า : ถูกๆ อืม
แล้วการสัมภาษณ์ก็มาถึงจุดสิ้นสุด พอถ่ายรูปกันสักพักฉันก็ขอลาพี่จ๋าออกมาทันที ด้วยไม่รู้ว่าพี่จ๋ามีธุระหรือต้องทำงานอะไรอีกหรือเปล่า
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณพี่จ๋าและร้านกาแฟวาวีมากค่ะ
ขอบคุณร้านกาแฟในฐานะที่ให้ที่สัมภาษณ์ รวมถึงพนักงานที่ช่วยถ่ายรูปให้
และขอขอบคุณพี่จ๋า ที่สละเวลาและให้โอกาสฝ้ายได้สัมภาษณ์ค่ะ :)
