Day 9

แล้วการเดินทางก็มาถึงวันสุดท้าย
ฉันแอบภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้อยู่บนรถได้นานหน่อย
จนถึงขนาดหลับได้ยิ่งดี
แล้วก็มาถึงจุดหมายแรกของวันสุดท้าย
วัดราชบูรณะ จ.พิษณุโลก

วัดราชบูรณะเป็นวัดเก่าแก่ที่ตั้ง อยู่ริมแม่น้ำน่านด้านทิศตะวันออก
ทันทีที่เดินเข้ามา สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือป้ายต้อนรับจากวัด
ทั้งๆที่วัดนี้สร้างตั้งแต่สมัยสุโขทัย แต่กลับดูสมัยใหม่
เพราะมีการบูรณะตลอดเวลา อาจเพราะเหตุนั้น
และเพราะวัดนี้ตั้งอยู่อำเภอเมือง กลางเมือง
จึงทำให้บรรยากาศภายในวัดค่อนข้างวุ่นวายเล็กน้อย
เมื่อเทียบกับวัดอื่นๆที่ฉันได้มีโอกาสไปมาในทริปนี้

หลังจากทำบุญลอดเรือสะเดาะเคราะห์ จนได้แผลมา

ฉันก็เดินข้ามถนนออกไปอีกฝั่งจนถึง
วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร

ซึ่งเป็นวัดที่ประดิษฐานพระพุทธชินราช
โดยวิหารตั้งอยู่ด้านหน้าพระปรางค์
มีวิหารบริวารสองหลังขนาบข้างอยู่
โดยมีวิหารคดเชื่อมต่อจากวิหารหลวงล้อมรอบพื้นที่เอาไว้
ภายในมีการจัดวางแถวพระพุทธรูปสลับกัน
ทำให้เกิดข้อสงสัยขึ้นมา
เนื่องจากมันขัดแย้งกับการจัดอาคารซึ่งดูเหมือนจะเป็นรูปแบบสมมาตร

หลังจากเดินวนทำบุญอยู่ได้สักพัก
ก็ถึงเวลาทานข้าว
เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ทานข้าวกับน้ำมนต์
และก็คงเป็นครั้งสุดท้ายเช่นกัน

โดยไม่ทันรู้ตัว
ทันทีที่ขึ้นรถ
ฉันก็ได้นั่งนานจนหลับอย่างที่ภาวนาไว้

ใจหายอยู่ลึกๆ
.
.

Day 8

กงไกรลาศ

ทันทีที่รถออกเดินทาง
ฉันก็เริ่มคิดว่าคราวนี้จะได้นั่งอยู่บนรถนานไหม?
หรือจะขึ้นแล้วก็ลงแล้วก็ขึ้นแล้วก็ลงเหมือนที่ผ่านมา
และยังไม่ทันจะหลับ ก็ได้เวลา - ลง

หลังจากเดินถ่ายภาพบ้านชาวบ้านอย่างที่ทำมาจนเป็นปกติ
ก็ถึงจุดหมายอย่างไม่ทันตั้งตัว
ชุมชนกงไกรลาศเป็นชุมชนที่มีลักษณะอาคารเป็นห้องแถวโบราณ
มีอายุประมาณ 80 ปี บ้านเรือนส่วนใหญ่เป็นไม้
โดยมากเปิดหน้าบ้านเป็นร้านขายของและอยู่อาศัยทางด้านหลัง
โดยชาวกงไกรลาศเดิมเป็นคนจีนที่อพยพเข้ามาตามแม่น้ำเจ้าพระยา
มีอาชีพหลักคือทำนา

โดยบ้านที่เราได้เข้าไปขออาศัยร่มนั้น
เป็นบ้านญาติอาจารย์ตี๋ อาจารย์สุรพล สุวรรณ
แต่เพื่อนๆเรานอกจากจะเรียกบ้านญาติอาจารย์ตี๋แล้ว
ยังเรียกกันอีกชื่อว่า บ้านคุณทนาย
ที่นี่ นอกจากอาศัยร่มแล้ว ยังได้อาหารมื้อเที่ยงรวมถึงขนมมื้อบ่ายด้วย

เป็นบ้านที่ร่มรื่น ทั้งทางกายและทางใจเลยทีเดียว
จนฉันอดไม่ได้ที่จะทวีตว่า "บ้านอะไรก็ไม่รู้ อยากนอนบนพื้นซักตื่นจัง"
ชั่วโมงนั้น ถ้าได้อยู่ที่นี่จนถึงบ่ายสามก็คงจะดี

ระหว่างรอทานข้าวเที่ยง ก็ออกเดินถ่ายรูปบ้านชาวบ้านไปเรื่อยๆ

(ก๋วยเตี๋ยวกับขนมวุ้นอร่อยมากเลยค่ะ)
แล้วค่อยออกเดินทางต่อไปจนถึงจุดหมายต่อไป

สนามบินสุโขทัย

เป็นสนามบินที่เอารูปแบบงานสถาปัตยกรรมแบบ
สุโขทัยมาประยุกต์ให้เข้ากับสมัยที่เปลี่ยนแปลง
แม้แดดจะแรงสุดฤทธิ์ แต่สนามบินที่นี่ก็สวยงามจริงๆ
โดยภายในสนามบิน นอกจากจะมีที่ให้เครื่องบินขึ้นลงและอาคารผู้โดยสารแล้ว
ยังมีบริเวณที่แสดงให้เห็นถึงวิถีชีวิตของชาวสุโขทัยภายในอีกด้วย
เช่นส่วนเลี้ยงสัตว์ ควายเผือก ส่วนทำนา ส่วนเพาะปลูก ฯ
ฉันรู้สึกชื่นชมทุกคนที่ทำให้เกิดงานนี้ได้จริงๆ
เพราะมีไอเดียอย่างเดียวทำไม่ได้ - ต้องมีคนสนับสนุนด้วย

นอกจากสนามบินแล้ว ยังได้มีโอกาสชื่นชม
โรงแรมสุโขทัย เฮอริเทจ รีสอร์ท ซึ่งออกแบบ ด้วยรูปแบบคล้ายกัน
เห็นแล้วรู้สึกดี
ที่สถาปัตย์สุโขทัยเมื่อรวมกับสถาปัตย์แบบใหม่แล้วได้ออกมาดูดีขนาดนี้
ไม่จำเป็นต้องโมเดิร์นอย่างเดียวเลย :)

แล้วเราก็ได้แวะทานน้ำแข็งไส - บางคนทานก๋วยเตี๋ยวกัน
แม่ค้าน้ำแข็งไสบอกว่า ตอนแรกนึกว่าจะไม่มากินกันซะแล้ว
เกือบเก็บของแล้วฉันเองก็เกือบอดกินของอร่อยเช่นกัน
พี่เค้าใส่นมข้นให้เยอะแบบไม่เกรงใจเลยทีเดียว - อร่อยมาก

หลังออกจากสนามบินสุโขทัย เราก็ได้ไปถ่ายภาพบ้านชาวบ้านต่อ
คิดกี่ทีกี่ทีก็ประทับใจมาก เพราะบ้านทุกหลังที่พวกเราไปถ่าย
ไม่ได้มีการติดต่อมาก่อนทั้งสิ้น
คนชนบทนี่ใจดีจริงๆนะ ถ้าเป็นบ้านคนในเมือง
คงโดนตะเพิดกันทั้งกลุ่มแล้ว

นอกจากน้ำใจ
ท้องฟ้าที่นี่ยามอาทิตย์ใกล้ตกดินยังสวยมากอีกด้วย :)